PIKASO - VARIJACIJE NA TEMU STARIH MAJSTORA


U Nacionalnoj galeriji u Londonu krajem februara otvorena je izlozba PIKASO - Izazovi minulih epoha. Likovni dogadjaj, koji ce na ljestvici kulturnih zbivanja u Velikoj Britaniji ove godine zauzeti jedno od dominantnih mjesta, izaziva izuzetan interes medju ljubiteljima i poslenicima likovne umjetnosti.

Koncepcijski postavka izlozbe traga za vezom ovog ultra modernog i revolucionarnog majstora sa majstorima minulih epoha zapadno evropskog slikarstva, kao sto su Velaskez, Goja, El Greko, Delakroa, Mane, Sezan, Pusin, Van Gog i dr.

Malo je onih koji su 1960g. tokom, sada vec cuvene Pikasove izlozbe u Tejt galeriji i Pikasomanije koja je tada zavladala ostrvskim likovnim krugovima, mogli da predvide ovakav presedan koji se ovih dana dogadja u hramu starih majsotora na londoskom Trafalgar Skveru. Pikasovi radovi, iz skoro svih perioda njegovog izuzetno dugog i bogatog stvaralackog opusa, okaceni su samo na par koraka od izlozbenih hala sa djelima velikana: Da Vincija, Rafaela, Rembranta, Rubensa, Ticijana, Karavadja, El Greka i drugih.
Vjerovatno da se spanski maestro, podjednako genijalan, bilo da je rijec o kubizmu, surealizmu ili neoklasicizmu, negdje gore smjeska zadovoljan jer je napokon odagnao nemir koji ga je progonio u poznim godinama oko njegovog mjesta u istoriji slikarstva.

Kroz sest sala Sensberi djela Nacionalne galerije izlozeni radovi grupisani su po tradicionalnim tematskim cjelinama, kojima se Pikaso iznova vracao tokom svoje karjere: autoportret, zenski akt, muski i zenski portret, mrtva priroda. Radovi-varijacije na teme i motive kojima je bio posebno opcinjen i intrigiran tokom 50 tih i 60 tih godina dvadesetog vijeka, koji se nalaze na platnima Velaskeza, Delakroa, Manea i Matisa, zauzimaju centralno mjesto ove postavke.

Ovaj Pikasov dijalog sa starim majstorima, manje naklonjeni kriticari objasnjavali su odsustvom novih ideja, pogledom u proslost i nostalgijom, fenomenima karakteristicnim za starosnu dob kada zivotni sat ulazi u svoj poslednji krug. Medjutim pazljivim posmatracima nije tesko primjetiti da ovakav stav nije bas odrziv obzirom da upravo ova izlozba pokazuje da opsjednutost Pikasa starim majstorima traje jos od najranije mladosti i prisutna je tokom citavog njegovog stvaralastva.

Ono sto ova izlozba svojom postavkom provocira jeste pitanje koliko je ovo dijalog, a koliko kreativan postupak sacinjen od 'pozajmljivanja' i 'adaptacije' tudjih ideja i motiva.
Serija od cetiri verzije Zena iz Alzira po uzoru na Delakroa, Gospodjice iz Avinjona, sa kojima 1907 pocinje kubizam, Dorucak na travi po istoimenom Maneovom djelu, samo su neki od eksponata koji ce posjetioci Nacionalne galerije u narednih nekoliko mjeseci imati priliku da vide.

Izlozba je organizovana u saradnji londonske Nacionalne galerije, Nacionalnog muzeja iz Pariza i Nacionalnog muzeja Pikaso iz Pariza. Ocekuje se da ce broj posjetilaca do 7. Juna 2009. kada se izlozba zatvara premasiti dosadasnji rekord od 300 000 koji je ostvaren prilikom Velaskezove izlozbe prije par godina.