Pismo iz Petrograda-Rusija za Hodimont-Belgija 1779

M A S T I L O

,,Pismo pisano ručno-mastilom danas je mnogo teže pronaći nego ono iz 1800 te godine" reče Dragče Jovanović, stručnjak za postansku istoriju, inace moj stalni kompanjon u 'espresso coffee' seansama po sjevernom Londonu.I dok je naše ćaskanje o trenutnoj situaciji u filateliji još trajalo, odlučih da tog popodneva kad se rastanemo svratim iza ugla u ulicu Ist end roud (East End Road) i posjetim Avenju hauz (Avenue House) u Finčliju. Vec duže vremena spremam se da zavirim u ovo lijepo viktorijansko zdanje,koje je na par koraka udaljeno od moje londonske adrese i pogledam zbirku Stivensonovih.

Henri 'Inki' Stivens (Henry "Inky" Stephens), sin dr Henrija Stivensa, tvorca nadaleko čuvenog Blu blek (Blue Black) mastila kupio je ovu kucu 1874, adaptirao je i proširio, dodajući atraktivnu štalu za svoju ergelu i laboratoriju u kojoj je eksperimentisao sa mastiljavim tečnostima. U parku oko ove elegantne, zakonom zaštićene zgrade zasadjeni su rijetki primjerci stabala sa raznih meridijana, a čitav park je djelo poznatog baštenskog dizajnera Roberta Marnoka.

Dr Stivens nezadovoljan kvalitetom tadašnjih mastila odluči 1832. da napravi svoju formulu za neizbrisivo mastilo. Da riječ 'neizbrisivo' nije bio samo reklamni trik pokazuje i priča u vezi potopljenog broda ''Egipat'' (SS Egypt) koji je stradao u Biskaju na putu od Engleske do Indije u Prvom svijetskom ratu. Kada su istraživači olupine osam godina nakon havarije na površinu iznijeli brodske knjige imali su šta da vide: mastilo u knjigama bilo je u odličnom stanju, a rukopisi čitljivi. Zato ne čudi što je vlada Ujedinjenog Kraljevstva donijela odluku da svi njeni dokumenti budu pisani ovim mastilom kao i sve brodske knjige Kraljevske mornarice. Ova praksa traje i do danas za one dokumente u kojima se koristi mastilo. Avenju hauz sa zbirkom Stivensonovih svojim posjetiocima pruža priliku da upoznaju istorijat nekad nezamjenjive i važne tecnosti zvane mastilo. Zahvaljujući izumu mastila u Kini u 12. vijeku prije Nove ere, čovjek je dobio mogućnost ostavljanja pisanih tragova generacijama koje dolaze. Usmena predanja počinju da se zapisuju. Papirusi, papiri i knjige počinju da upijaju ovu magičnu tecnost artikulisanu u slovima i simbolima, omogucivši tako znanju da započne svoje putovanje kroz vrijeme. Ima jos onih ( still on deck) koji se sjećaju svojih prvih školskih dana i umazanih prstiju od penkala koje su puštale ili pera koja su škripala i zarezivala papir izmedju uskih i širokih linija.

Danas , okruženi printerima, hemijskim olovkama, faksovima, porukama preko SMS i e-mejlova, možemo samo sa sjetom da gledamo na stare rukopise elegantno i kulturno pisane sa perom i mastilom. Vrijeme, a sa njim i tehnologija neumitno gaze naprijed. Ne možemo ih zaustaviti. Ono što možemo je da sebe ili drage oko sebe častimo jednim naliv perom bilo za rodjendan, godisnjicu braka, diplomu, maturu, ili Božic . Ne mislim da ćete ga pretjerano koristiti, ali pišite i potpisujte važne i značajne stvari u svom životu sa stilom.

Jedno je izvjesno, ljepše cete se osjećati ili ja pak tako mislim.